Kayıp Yavru Köpek

Kaybolan bir yavru köpeği bulan ve ona yardım eden küçük bir kızın, sorumluluk ve merhamet hakkında öğrendiği iç ısıtan bir hikaye.

A2 4 dk okuma

One rainy afternoon, Sarah was walking home from school when she heard a soft whimpering sound coming from behind some bushes. She carefully approached and found a small, wet puppy shivering in the cold.

"Don't worry, little one," Sarah whispered as she gently picked up the puppy. "I'll help you find your way home."

Sarah wrapped the puppy in her school jacket and took it to her house. Her mother helped her give the puppy a warm bath and some food. The puppy was very hungry and ate everything quickly.

"We should put up some posters around the neighborhood," Sarah's mother suggested. "Someone must be looking for this sweet puppy."

Sarah spent the next few days taking care of the puppy. She named it Max and taught it some basic commands. Max was very smart and learned quickly. He followed Sarah everywhere and became her best friend.

One morning, while walking Max in the park, they met an elderly man who was putting up "Lost Dog" posters. The man's eyes lit up when he saw Max.

"That's my dog!" he exclaimed. "I've been looking for him everywhere!"

Sarah felt a mix of happiness and sadness. She was glad Max would be reunited with his owner, but she would miss her new friend.

"Thank you for taking such good care of him," the man said. "Would you like to visit Max sometimes? I think he would like that."

Sarah smiled through her tears. "Yes, I would love to!"

From that day on, Sarah visited Max every weekend. She learned that sometimes helping others can lead to wonderful friendships, even if they don't turn out exactly as we expect.

Yağmurlu bir öğleden sonra, Sarah okuldan eve yürürken çalıların arkasından yumuşak bir inleme sesi duydu. Dikkatle yaklaştı ve soğukta titreyen küçük, ıslak bir yavru köpek buldu.

"Endişelenme küçük dostum," Sarah yavru köpeği nazikçe kaldırırken fısıldadı. "Sana evini bulmakta yardım edeceğim."

Sarah yavru köpeği okul ceketine sardı ve evine götürdü. Annesi yavru köpeğe sıcak bir banyo yaptırmasına ve yemek vermesine yardım etti. Yavru köpek çok açtı ve her şeyi hızlıca yedi.

"Mahalleye bazı ilanlar asmalıyız," Sarah'ın annesi önerdi. "Bu tatlı yavru köpeği birisi arıyor olmalı."

Sarah sonraki birkaç günü yavru köpeğe bakarak geçirdi. Ona Max adını verdi ve bazı temel komutları öğretti. Max çok zekiydi ve hızlı öğrendi. Sarah'ı her yerde takip etti ve en iyi arkadaşı oldu.

Bir sabah, Max'i parkta gezdirirken, "Kayıp Köpek" ilanları asan yaşlı bir adamla karşılaştılar. Adam Max'i görünce gözleri parladı.

"Bu benim köpeğim!" diye haykırdı. "I've been looking for him everywhere!"

Sarah mutluluk ve üzüntü karışımı bir duygu hissetti. Max'in sahibiyle birleşeceğine seviniyordu ama yeni arkadaşını özleyecekti.

"Onu bu kadar iyi baktığın için teşekkür ederim," adam dedi. "Max'i bazen ziyaret etmek ister misin? Sanırım bunu çok ister."

Sarah gözyaşları içinde gülümsedi. "Evet, çok isterim!"

O günden sonra, Sarah her hafta sonu Max'i ziyaret etti. Başkalarına yardım etmenin, beklemediğimiz şekilde sonuçlansa bile harika dostluklara yol açabileceğini öğrendi.